ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ

  Λόγω των σεμιναρίων Β Επιπέδου έφτιαξα ένα σενάριο με τίτλο "η ελιά στην μυθολογία" και πολλά από αυτά έγιναν στην τάξη.Τα λογισμικά που χρησιμοποίησα ήταν τα εξής:

• Ανοίγουμε το Διαδίκτυο και χρησιμοποιούμε την μηχανή αναζήτησης το www.google.gr .Βλέποντας το ανάλογο καρτελάκι τα παιδιά πληκτρολογούν το θέμα:«Ελιά και μυθολογία» και αναζητούμε  εικόνες από την ελιά στα αρχαία χρόνια και από την μυθολογία.Τις εικόνες που αρέσουν στα παιδιά τις αποθηκεύουμε σε ένα φάκελο για να τις χρησιμοποιήσουμε στις εργασίες μας....

• Το λογισμικό εννοιολογικής χαρτογράφησης kidspiration  είναι ένα λογισμικό ανοιχτού τύπου γιατί σου δίνει την δυνατότητα να παρέμβεις και να φτιάξεις τις δικές σου εργασίες ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες των παιδιών.Είναι πολύ καλό για εννοιολογικούς χάρτες (οι δική μας ιδεοθύελλα και ιστογράμματα που κάνουμε σε κάθε θέμα)

Τα παιδιά πρέπει να ενώσουν την εικόνα του Ποσειδώνα και της Αθηνάς με τα ανάλογα σύμβολά τους

Βλέπω την εικόνα, μετράω πόσες ελιές έχει, πόσους ανθρώπους και πόσα ραβδιά και επιλέγω τον κατάλληλο αριθμό και τον σέρνω στο αντίστοιχο κουτάκι ή τον γράφω.

• Εργασία στο Word....

• Το λογισμικό Tux Paint.Ένα πολύ ωραίο και εντυπωσιακό λογισμικό ζωγραφικής που μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν (μαζί και τις σφραγίδες).Έχει πολλές δυνατότητες και αρέσει πολύ στα παιδιά...(ειδικά οι σφραγίδες)

λ

ΣΧΗΜΑΤΟΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ

Πριν πούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων είπαμε να κάνουμε μια επανάληψη στα σχήματα που μάθαμε έως τώρα...

Τους έδωσα το παρακάτω φύλλο εργασίας και τους ζήτησα να μου φτιάξουν ένα ανθρωπάκι αφού πρώτα δουλέψαμε με τα μαγνητικά σχήματα στον πίνακα.

Τα αποτελέσματα καταπληκτικά....

Σε δεύτερη φάση πήραν κομμάτια από διάφορα χαρτόνια που είχαν περισσέψει από παλιές κατασκευές και έφτιαξαν πολύ ωραίες δημιουργίες..

Η ΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Είδαμε εικόνες από την ελιά στην αρχαιότητα.Στην αρχαία Ελλάδα οι Έλληνες θεωρούσαν την ελιά ιερό δέντρο και την εκμεταλλεύονταν στο έπακρο. Ο τρόπος μαζέματος της ελιάς γινόταν όπως και σήμερα.Αποθήκευαν το λάδι και τις ελιές τους σε αγγεία και σε πολλά από αυτά απεικόνιζαν σκηνές από την ελιά...

      Η διαδικασία για την παραγωγή λαδιού όμως ήταν πολύ διαφορετική...

                      Ελαιοτριβείο στα αρχαία χρόνια

Το ελαιοτριβείο σήμερα

• Δεν ξεχάσαμε βέβαια τον Κότινο... το στεφάνι από αγριελιά  που έπαιρναν οι αθλητές όταν διέπρεπαν σε ένα άθλημα....

Ε! Να μην κάνουμε κι εμείς τους αγώνες μας;Στους δικούς μας αγώνες δεν υπήρχαν νικητές και ηττημένοι. Όλους τους χειροκροτούσαμε και όλοι φόρεσαν τον κότινο γιατί σημασία έχει να είσαι αγωνιστής και όχι πάντα νικητής...

• Αναφερθήκαμε και στον μύθο του Ηρακλή και της αγριελιάς όπου ο Ηρακλής μετά την ολοκλήρωση των άθλων του έφερε μαζί του από τους Υπερβόρειους την
  αγριελιά και την φύτεψε στην Αρχαία Ολυμπία....Από αυτή την ελιά κατασκευάζονταν τα στεφάνια των Ολυμπιονικών.

                     

Στην Μυθολογία επικεντρωθήκαμε στον μύθο

της Αθήνας και του Ποσειδώνα και στην διαμάχη τους για το ποιος θα δώσει το όνομά του στην πόλη της Αθήνας...

• Διαβάσαμε το παραμύθι του Φίλιππου Μανδηλαρά: Αθήνα η πόλη της Αθηνάς

Και είδαμε εικόνες από τα αγγεία που παρίσταναν τον μύθο...

• Κάναμε την πολύ ωραία εργασία που την δανειστήκαμε από την Τάνια Μάνεση....

 Είδαμε πρώτα την εικόνα, την μελετήσαμε και την     σχολιάσαμε....Ας φτιάξουμε κι εμείς μια τέτοια εικόνα...

 Όμως το ζαβολιάρικο φωτοτυπικό μας μας την χάλασε....Είναι και σχισμένη και ανακατεμένη...Πρέπει λοιπόν να την φτιάξουμε πρώτα και ύστερα να την ζωγραφίσουμε....

                              Και το αποτέλεσμα.......

                   Και βέβαια φτιάξαμε και τα αγγεία μας!

Για το σχήμα του αγγείου ευχαριστώ την Κατερίνα Παπαευθυμίου  και το Πυθαγόρειο Νηπιαγωγείο

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Το παραμύθι της Ελιάς το βρήκαμε από ένα πρόγραμμα για την Ελιά που υπήρχε στην βιβλιοθήκη μας....Τα παιδιά του κλασσικού σκέφτηκαν να το εικονογραφήσουν και να το φτιάξουν σε μορφή βιβλίου γιατί στο παραμύθι δεν υπήρχαν εικόνες.....

                    Το παραμύθι της Ελιάς
Μια φορά ζούσε σε μια φτωχογειτονιά ένα φτωχό μα πολύ καλόκαρδο κορίτσι που το έλεγαν Ελιά.  

Κάθε μέρα η Ελιά γύριζε τη γειτονιά της, έβλεπε τον κόσμο να ζει φτωχός και δυστυχισμένος και γύριζε στο σπίτι της πολύ στενοχωρημένη.

Κάτι πρέπει να κάνω να τους βοηθήσω, σκεφτόταν. Κι από την άλλη μέρα κιόλας άρχισε. Βγήκε στη γειτονιά, κράτησε τα παιδιά της γειτόνισσας για να πάει να δουλέψει και να μπορεί να φέρει στα παιδιά της λίγο φαΐ. 

Μια άλλη μέρα πήγε στη γριούλα που ήταν άρρωστη, της μαγείρεψε, της σκούπισε το σπίτι, την έπλυνε, την ταΐσε. Την άλλη μέρα πάλι έβγαλε τον παράλυτο γέρο με το καρότσι του βόλτα, για να πάρει αέρα και ήλιο. 

Τα βράδια γύριζε κατάκοπη, μα ευχαριστημένη που είχε καταφέρει να δώσει λίγη χαρά στους φτωχούς ανθρώπους.
Οι μέρες περνούσαν κι η Ελιά όλο δούλευε, όσο αδυνάτιζε. Μα έβλεπε πως ότι κι αν έκανε, ο κόσμος ήταν πάντα φτωχός και δυστυχισμένος.

Αυτό τη στενοχωρούσε πάρα πολύ κι έτσι στενοχωρημένη κάθισε στην αυλή του σπιτιού της και συλλογιζόταν.
- Τι να κάνω, τι να κάνω. Δεν μπορώ να βλέπω τόση δυστυχία.
Το σπουργίτι που την είδε τόσο στενοχωρημένη - και που την αγαπούσε γιατί κάθε μέρα του έριχνε σπόρους και ψίχουλα - δεν άντεξε και πέταξε βαθιά στο δάσος.
Εκεί βρήκε την καλή νεράιδα και της είπε:
- Τρέξε, καλή νεράιδα, η Ελιά είναι πολύ στενοχωρημένη, χλωμή κι αδύνατη.
Η καλή νεράιδα ανήσυχη έτρεξε στην αυλή της Ελιάς και τη ρώτησε:
- Τι έχεις, Ελιά μου, κι είσαι τόσο λυπημένη;
- Αχ, καλή μου νεράιδα. Δεν μπορώ να βλέπω τόση φτώχεια και δυστυχία γύρω μου.
- Και τι θέλεις, δηλαδή;
- θέλω να τους γίνω χρήσιμη, θέλω να τους προσφέρω κάτι πολύτιμο που να τους δώσει ζωή και χαρά.
-Το θέλεις αλήθεια τόσο πολύ;
- Και βέβαια το θέλω, δε βλέπεις πως έλιωσα από τη στενοχώρια μου;
- Τότε σταμάτησε να στενοχωριέσαι, θα σε κάνω αυτό που θέλεις.
Και τσουπ! την άγγιξε με το ραβδάκι της κι αμέσως η Ελιά έγινε ένα μεγάλο δέντρο, που έβγαλε φύλλα, λουλουδάκια άσπρα, που έγιναν ελιές πράσινες, μωβ, μαύρες.
Έπεσαν στη γη, τα κουκούτσια φύτρωσαν, έγιναν δεντράκια και σχημάτισαν ένα μεγάλο ελαιώνα. Ήρθαν οι γείτονες, μάζεψαν τις ελιές, έβγαλαν λάδι,έφαγαν, χόρτασαν, ρόδισαν τα μαγουλά τους, ζωήρεψαν κι άρχισαν να χαμογελούν και να ζουν ευτυχισμένοι. 

Για να ευχαριστήσουν την ελιά και να της δείξουν την αγάπη τους, πήραν το λάδι τους, το έβαλαν στο καντήλι, για να θυμίζουν στην Παναγιά και στο Χριστό, την καλοσύνη της ελιάς και την αγάπη της για τον κόσμο. 

Κι η Παναγιά με τη σειρά της την ευλόγησε. Κι ο Χριστός κάτω απ' την ελιά ήρθε και ξεκουράστηκε.
Κι εκείνη καμάρωνε ευχαριστημένη στη μέση στον ελαιώνα και φρόντιζε, όταν έρχονται οι άνθρωποι να τη μαζέψουν να 'ναι γεμάτη ελιές, να χορταίνουν οι φτωχοί, και να φωτίζονται απ' τις καντήλες όλες οι εκκλησιές.

                                                                                                                     Παναγιώτα Κασίμη

Και να το παραμυθάκι μας....